Medical ward, couveuse & stroomuitval
Blijf op de hoogte en volg Remi
12 Maart 2014 | Ghana, Golokuati
Inmiddels is hier nu al 2 dagen geen water en stroom. Dit begint toch wel steeds meer ongemakken te geven. Zo begint de toilet enorm te stinken als iedereen er zijn behoefte doet en je geen water meer hebt om het door te spoelen. Normaal hebben wij een grote groene ton met reserve water voor als het water het niet doet. Deze was alleen al leeg omdat we deze ook moeten gebruiken voor de afwas en het koken. Het afwaswater gebruiken we dan weer om het toilet door de spoelen. Ondanks al onze besparingen was het water toch echt opgeraakt. Doordat de stroom het niet doet, doen ook de ventilatoren het niet. Het is hier dus ongelofelijk warm en iedereen zweet zich kapot. Even een lekkere verfrissende douche zit er alleen ook niet in. Marjon en ik hadden bedacht om gebakken aardappels met een salade te gaan maken. Met hoofdlampjes gewapend zijn we begonnen met koken. Wat een gedoe. We hebben hier slechte pannen, een slecht gasfornuis met 2 pitten voor 10 personen en een wankele tafel waardoor alle pannen constant vastgehouden moeten worden omdat ze anders van het fornuis afglijden. En alsof het boven de pitten nog niet warm genoeg was deed uiteraard de ventilator het ook nog niet. De aardappels bleken ook nog eens voor geen meter te bakken. Na 3 kwartier te hebben staan bakken hebben we de hoop opgegeven, het was inmiddels een soort aardappel prutje geworden. Ook goed, iedereen vond het uiteindelijk alsnog prima te eten. Tijdens dat we aan het eten waren voelde we opeens een lekkere koude wind binnen waaien en hoorde we lichte druppels op het dak vallen. Dit werd steeds harder. Halverwege is iedereen gestopt met eten om snel de zwemkleding aan te doen en lekker buiten te gaan douchen. Wat heerlijk, ik geloof niet dat ik ooit zo blij ben geweest met regen. Net nadat iedereen de zeepresten had afgespoeld stopte het met regenen. Het leek wel alsof het zo moest zijn. Na allemaal een handdoek te hebben omgeslagen zijn we verder gegaan met ons diner bij kaarslicht. ’s Avonds is iedereen redelijk optijd naar bed gegaan. Als je bijna geen licht hebt ben je geneigd sneller te gaan slapen. De volgende ochtend deed de stroom het nog steeds niet. Ik, Sanne, Evelien, Marjon en Ylse, hadden gesloten om dit weekend op safari te willen gaan in het noorden van Ghana. Hiervoor was het toch wel handig als we even onze telefoon op konden laden aangezien deze van iedereen al leeg waren. Een leraar van een school hier in de buurt had aangeboden dat we op die school wel even de stroom konden gebruiken, hier deed de stroom het namelijk nog wel. We hadden besloten dit toch maar even te doen. We konden de telefoons opladen in een klaslokaal. Tegelijkertijd konden wij zien hoe de kinderen hier les krijgen. Dit was best leuk om te zien. Als een leerling wil spreken steekt hij zijn vinger op, als de leerling mag spreken dan gaat hij staan. Als de leerling dan een goed antwoord geeft klapt de hele klas een bepaalde deuntje voor die leerling. Ook hebben we een aantal schoolschriften in mogen kijken. Ik verbaasde me erover wat de kinderen allemaal voor stof te leren krijgen. Ik had echt verwacht dat het niveau niet zo hoog was, maar er staan allerlei dingen in die ik ook heb moeten leren. Van Engels, tot biologie en van aardrijkskunde tot scheikunde. Tijdens dat we de telefoons aan het opladen waren kregen we een berichtje van Mieke dat de stroom het weer deed. Hierna hebben we de school vriendelijk bedankt en zijn we teruggelopen naar huis. We wilde eigenlijk de leraar nog een beetje geld geven maar dit hoefde hij absoluut niet te hebben. Hij vertelde dat Nederlanders deze school voor niets hebben gebouwd, het minste wat hij dan kon doen is ons hier de telefoons te laten opladen. Tussen al mijn eerdere verhalen door hebben we alles geregeld voor onze safari. Vanavond komt Michael ons ophalen om 22u. Dan rijden we naar Accra om daar om 6u ’s ochtends naar Tamale te vliegen. Dit is ongeveer 1 uur vliegen en kost 50 euro. Vanaf Tamale is het nog 4 uur rijden tot het wildreservaat. Een hotel hebben we helaas niet kunnen reserveren omdat de kamer die wij willen (de goedkoopste) niet te reserveren valt. Je moet gewoon geluk hebben als de daar aankomt dat er nog niemand op de kamer slaapt. De mevrouw van het hotel vertelde me dat ik even moest bellen op de ochtend voordat we daarheen kwamen zodat ze kon kijken of de kamer vrij was. Toen ik vertelde dat we al om 6u vlogen en dat we toch wel moeten weten of we daar kunnen slapen was de optie: we hebben ook een nachtdienst die je kunt bellen, deze begint om 6:30 ’s ochtends.. Na 10 keer te hebben uitgelegd dat we dan al in het vliegtuig zitten en dus niet meer terug konden hadden we besloten maar gewoon te hopen dat er iets vrij is als we aankomen. Blijkbaar zijn er meerdere hotels in de buurt alleen Mole Hotel was de enige die echt in het park staat. Ik heb er het volste vertrouwen in dat er vast wel ergens een slaapplek voor ons te vinden is daar in de buurt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley