Weekje weg naar het zuiden van Ghana
Blijf op de hoogte en volg Remi
28 April 2014 | Ghana, Golokuati
De volgende dag tijdens het ontbijt was het erg leuk om te zien hoe de Ghanese mannen de visnetten uit de zee binnen haalde. Volgens mij is het erg zwaar werk. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar fort Elmina. Dit is een van de drie grootste slavenforten in Ghana geweest waar de Nederlanders een belangrijke rol gespeeld hebben. Bij aankomst kregen we een gids toegewezen die ons rond zou leiden. Aan het begin van de rondleiding stopte we bij de kelders waar de vrouwelijke slaven gehouden werden. Dit fort diende als verblijfplaats voor de slaven totdat ze naar de buitenwereld vervoerd werden. Dit verblijf kon maximaal 3 maanden duren. Het staan in de kamer waar ook zo’n 150 vrouwen in verschrikkelijke omstandigheden hebben geleefd is toch wel indrukwekkend. In de hoek van de kamer was een heel klein raampje voor ventilatie, verder werden in die tijd alle deuren dichtgedaan. Er was geen toilet dus alle behoeften werden op de grond gedaan. Er overleden regelmatig vrouwen die er dan soms dagen konden liggen. Soms mochten alle vrouwen naar de kleine binnenplaats komen. Hoog boven de binnenplaats stond een balkon wat vastzat aan de kamer van de gouverneur. De gouverneur koos dan een aantal vrouwen uit waarmee hij seks wilde hebben. De vrouwen die hij had gekozen werden gewassen en kregen een maaltijd om wat energie voor de gouverneur te hebben. De overige vrouwen mochten terug de kelder in. De vrouwen die de gouverneur had uitgekozen konden via een kleine trap omhoog die uitmonden in de slaapkamer van de gouverneur om daarlangs ook weer te vertrekken. De vrouwen die weigerde seks te hebben werden aan een kanonskogel gebonden en neergezet op de binnenplaats net zo lang als de gouverneur wilde. Op deze manier durfde weinig vrouwen nog seks te weigeren. De mannenkelders zagen er net zo verschrikkelijk uit. Op een bepaald punt kwamen de gangen uit de vrouwen en mannenverblijven samen. Hier konden de mannen en vrouwen die naar de buitenwereld verscheept werden elkaar nog een laatste keer zien voordat ze door de ‘door of no return’ gingen. Deze deur is net groot genoeg voor 1 persoon om doorheen te lopen. Hierna hebben we ook nog het verblijf van de gouverneur bekeken. Verschrikkelijk om te zien hoe extreem veel verschil er zit in de verblijfplaats van de blanke gouverneur en de slaven. Als laatste deel van de rondleiding werd ons nog een kleine donkere cel laten zien. Deze was geheel in de muur gebouwd zonder enige ventilatie. Hier werden de mannen geplaatst die hadden gevochten of zich hadden misdragen. Ze werden in groepen van 5 in deze cel gegooid om te sterven. De deur werd op slot gehouden net zo lang tot ze alle 5 overleden waren. De slaven die gestorven waren in het fort of tijdens de bootreis naar een ander land werden in de zee gegooid voor de vissen. Ik kreeg hier toch wel de kriebels van. Het fort zelf was erg mooi gebouwd. De Nederlanders waren blijkbaar zo slim geweest om fort Elmina vanaf het land aan te vallen ipv vanuit de zee wat vele anderen al hadden geprobeerd. De Nederlanders staan hier in Ghana bekend als de ergste slavenhandelaren. Dit voelt toch een beetje beschamend als je er zelf als Nederlander staat. Na fort Elmina hebben we ook nog fort st. Jago bekeken. Dit staat op de heuvel achter fort Elmina. Dit is gebouwd door de Nederlanders om fort Elmina te beschermen. Op de terugweg naar ons hotel moest Michael ‘even’ met zijn auto langs de garage. We hebben daar uiteindelijk ruim anderhalf gezeten. Eenmaal terug bij het hotel hebben zijn we nog even langs een aantal souvenirwinkels gelopen.
De volgende dag hebben we ’s ochtends nog fort cape coast bezocht. Dit is net zoals fort Elmina een van de drie grootste slavenforten in Ghana. Dit fort was vergelijkbaar met fort Elmina alleen dit is niet zolang bezet geweest door de Nederlanders. Na het bezoek aan fort cape coast zijn we doorgereden naar Accra om daar het koningsfeest van de Nederlandse ambassade mee te mogen maken. Ylse had gereserveerd bij een hotel in Accra. Eenmaal aangekomen bij het hotel bleken ze opeens alleen nog maar de duurste kamers over te hebben terwijl we de goedkopere gereserveerd hadden. Na een hoop gedoe met het ontzettende onvriendelijke personeel hebben we besloten verder te gaan zoeken. Zo zijn we in 2 uur nog bij 4 andere hotels geweest die ook allemaal niet geschikt waren. Uiteindelijk hadden we er een gevonden met nog 4 kamers. Marjon ik en Sanne hebben daardoor wel in een extreem klein twee persoon bed met zijn drieën moeten slapen maar dit vonden we niet zo’n ramp. Na even een dutje te hebben gedaan zijn we ons klaar gaan maken voor het koningsfeest wat om half 9 begon. Iedereen had speciale oranje kleding laten maken voor dit feest. Eenmaal aangekomen bleek het feest buiten gehouden te worden. Kaartjes voor het feest kostte 90 cedi, maar dan mocht je wel onbeperkt hapjes eten en drinken. Op het feest was een dansvloer met dj, verschillende barretjes en terrasjes. Het was allemaal oranje versierd. Bij binnenkomst werden we verwelkomt met een oranjebittertje en een soort broodje Unox. Het personeel wat het drinken serveerde was erg vriendelijk. Alle drankjes konden gekozen worden. Verder hadden ze er nog frikadellen, kroketten, loempia’s en frietjes speciaal. Ik moet zeggen dat ik de hapjes eigenlijk niet zo heel lekker vond. Ik had er misschien ook iets teveel van verwacht. Rond 1u ’s nachts werden we door een andere Nederlandse groep meegevraagd om nog naar een club te gaan in Accra. Dit leek ons wel leuk dus we zijn meegegaan. De club was erg westers. Er waren ook allerlei verschillende nationaliteiten aanwezig. Rond half 4 zijn we teruggereden naar het hotel.
De volgende dag zijn we nog naar het winkelcentrum in Accra gereden voor een paar boodschapjes. Helaas voelde een van ons zich helemaal niet lekker dus zijn we niet meer naar de art market geweest. Omdat wij hier nog wel graag naar toe willen, gaan we met een groepje komende vrijdag nog terug naar Accra. Bij thuiskomst hebben we nog rijst gehaald in het dorp en zijn we vroeg naar bed gegaan.
-
07 Mei 2014 - 20:58
Ineke Klein:
hoi Remi,
Met plezier lees ik al je verhalen. Wat heb je al veel meegemaakt. Een totaal andere wereld, dan kijk je straks toch wel anders tegen de problemen in Nederland aan. Ik wens je nog veel mooie en leuke ervaringen toe en succes met de laatste loodjes om je project af te ronden. Hartelijke groeten van Bas en Ineke -
12 Mei 2014 - 01:00
Henny Hoogers:
Wat een verhalen Remi.
Het zit er bijna op. Ik wens je een goede terugreis en tot binnenkort!
Weer lekker bij jouw Mark en de poezenkids.
xxx Tante Henny.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley