Bezoek aan het ziekenhuis

De volgende ochtend wekte een andere student me omdat we over een half uur opgehaald zouden worden zodat we de ziekenhuizen konden gaan bekijken waar we stage zouden komen lopen. Omdat ik toch nog veel ‘Nederlands’ in me heb, ben ik als een gek uit bed gesprongen en stond ik zo klaar om te gaan. Ik was even vergeten dat het busje er uiteindelijk anderhalf uur later was. Vervolgens zijn we eerst naar het ziekenhuis gereden waar ik en 7 andere studenten zouden gaan stage lopen, namelijk het st. margaret christian church hospital. We werden vriendelijk ontvangen door de directeur van het ziekenhuis. Na de ontmoeting met de directeur kregen we een rondleiding door het hele ziekenhuis. Ze hebben zo’n 7 afdelingen in het ziekenhuis. Anders dan in Nederlands is het hier zo dat elke afdeling zijn eigen gebouw heeft die bij elkaar staan op een omringt terrein. Over het algemeen vond ik de faciliteiten in het ziekenhuis redelijk goed. De meest indrukwekkendste plaats was het mortuarium. Toen we er naar toe liepen zagen we al vrij snel een dode man liggen die werd ‘verzorgd’ door mensen daar. De overleden mensen zien er hier toch wel erger uit dan in Nederland. Ik weet ook niet zo goed hoe ik het moet omschrijven. Ook de geur die daar hing vergeet ik niet snel. Vervolgens werd ons de koelcel getoond. Hierin lagen zo’n 70 lichamen dicht naast elkaar gelegd. Het blijkt hier normaal te zijn dat de familie betaald om het lichaam daar te laten liggen. Dit is dan omdat de familie de begrafenis nog niet kan betalen dus word het gewoon even uitgesteld. Het ziekenhuis verdient hier goed zijn geld mee. Het kan voorkomen dat een lichaam daar een jaar in de koelcel ligt. Komende maandag beginnen we om 7 uur in het ziekenhuis, verdeeld over verschillende afdelingen. Na dit ziekenhuis zijn we doorgereden naar een ‘private clinic’, hier zouden 2 andere studenten uit ons huisje stage gaan lopen. Na hier een tijd te hebben gezeten en gepraat te hebben met de directeur besloot Mawutor ons mee te nemen voor het regelen van de uniformen. Wandelend door de hitte zijn we naar een tentje gelopen die stof verkocht. De vrouwen moesten een paars jurkje aan, dit moest op maat gemaakt worden. De mannen moesten een lange broek met een witte blouse aan. De stof kwam neer op 21 cedi per persoon. Vervolgens zijn we doorgelopen naar een naaiatelier. Deze meneer nam van iedereen uitgebreid de maten op en schreef ze in een boekje op. Komende zondag kunnen we deze uniformen op gaan halen. We betalen voor het laten maken van de uniformen 15 cedi. Hierna besloot Mawutor wel voor ons te willen koken. Om eerst boodschappen te doen voor het koken zijn we de markt opgelopen in Kpando. Hier hebben we tomaten, uien, yam, pepers, kruiden, vlees en kool gekocht. Ik dacht toen ik het geld kreeg van het wisselkantoor dat alle briefjes van 10 klein genoeg waren. Dit is helaas niet het geval. Op de markt (en in de taxi) moet je vaak maar een paar cedi afrekenen, als je dit niet gepast doet hebben ze vaak geen wisselgeld. ’s Avonds had Mawutor met 2 studenten typisch Ghanees eten gekookt. Het was erg lekker, de Yam is een soort zoete aardappel. Na het eten stond er eigenlijk een afspraak gepland met de priester uit het dorp. Toen Mawutor hem belde bleek hij alleen niet thuis te zijn, dus deze afspraak is niet doorgegaan. Rond 20:00 viel de elektriciteit plots uit. Ik wilde eigenlijk toch wel graag douchen dus had ik een kaars op de badkamer aangestoken, Marjon deed hetzelfde in de andere badkamer. Ik riep nog naar Marjon ; ‘als het water het nou ook niet doet dan ga ik gillen’. En uiteraard toen we klaar waren om te gaan douchen bleek het water het ook niet te doen. Blijkbaar staat het water in verbinding met de elektriciteit. Als de elektriciteit uitvalt, komt er ook geen water meer uit de douches en kranen. Omdat ik alsnog wilde douchen heb ik 2 emmers gepakt met water uit de voorraad. In de keuken staat een grote ton die gevuld is met water. Dit is de voorraad die we kunnen gebruiken als het water het niet doet. Deze ton word gevuld met water uit een kraan buiten het huisje. Die kraan buiten het huisje heeft ook weer een beperkte voorraad als het water het niet doet. De uitval van het water moet dus niet te lang duren, want met 10 man in een huisje ben je zo door je water heen. Je gebruikt toch ongemerkt veel water (afwassen, het toilet doorspoelen, je tanden poetsen en jezelf wassen, koken, etc.) ’s avonds hebben we het spel ‘weervolven’ gespeeld. Erg leuk tijdens het kaarslicht. Toen ik naar bed ging deed de stroom het nog niet. De ventilator dus helaas ook niet, het was dus ook erg warm om te slapen. Morgen zijn we van plan om naar de watervallen in Hohoe te gaan. Dit schijnt erg mooi te zijn. We hebben het nummer van michael gekregen van Peter, dit schijnt een betrouwbare taxichaffeur te zijn. Met Michael hebben we afgesproken om 08:00 hier te zijn.