Maranata

Vandaag stond er in de planning om naar het schier-eiland Maranata te gaan gedurende het weekend. Het was eerst zo’n 5 uur rijden en hierna nog 15 minuten met de boot. We hadden afgesproken dat Michael ons om 9 uur op kwam halen, dit werd half 11. Voor een prijs van 200 cedi (ongeveer 70 euro) voor 11 personen bracht hij ons naar het vertrekpunt van de boot. Op de heenreis hebben we een tussenstop gemaakt bij een luxe hotel met restaurant aan het water. Voor Ghanese begrippen was dit echt een luxe plaats. Wij hebben er uitgebreid geluncht voor zo’n 20 cedi per persoon. Ik had samen met Sanne een omelet met champignons en bacon gedeeld. Hierna zijn we weer verder gereden. Op een gegeven moment kwamen we op weg die volledig uit zand en kuilen bestond. In onze levendige fantasie hebben we daar onze eigen dakar race gereden. In mijn gedachten zag de boot waarmee we zouden gaan er heel anders uit dan dat hij er echt uit zag. Ik had nog het idee van een boot met 2 verdiepingen met een toilet en een eetgelegenheid aan boort. Ik denk dat ik even vergeten was in welk land ik was, want de boot was toch echt een groot uitgevallen kano. We kwamen onderweg langs een groot vissersdorp. Dit dorp bestond volledig uit rieten hutjes. Naast het dorp stond een dikke stenen muur waar aan de andere kant de meest luxe villa’s stonden, wat een contrast. Het schier-eiland zelf was echt prachtig. Het stond vol met hoge palmbomen waarvan de stammen in allerlei kleuren geschilderd waren. Het eiland liep in een soort punt. Waar de punt eindigde was precies de plaats waar de voltarivier uitmondde in de golf van Guinea. Aan de ene kant van het eiland had je dus de zee, aan de andere kant de voltarivier. Toen we aankwamen was het al half 6, het werd dus al snel donker. Ik sliep in een 6 persoonshutje. Deze hut staat midden op het strand. In het hutje stonden 3 twee persoonsbedden met een klamboe eromheen en 1 smerig kussen. Rond 20u uur zijn we met z’n allen wat gaan drinken op het strand. De mannen dronken flessen bier van 500cc (5 cedi per fles), er zijn helaas geen echte vrouwendrankjes in Ghana. Het beste wat de ober kon bedenken was een zoet shotje (0.50 cedi per shotje). Om 22u werd het kampvuur op het strand aangestoken. Ondertussen werd er echte Afrikaanse muziek gedraaid. Dit was erg gezellig, ik heb een poging gedaan tot het Afrikaans dansen maar ik denk niet dat dit aan mij besteed is. Rond 01u ging ik slapen. Van goed slapen kwam er weinig, de muziek bleef namelijk op vol geluid tot 02:30 doordraaien. Het eilandje is zo klein dat de hut op een kleine 50 meter van de muziek afstond. Uiteindelijk ben ik toch wel in slaap gevallen.